தமிழினப் படுகொலை தொடர்பான சட்ட மூலத்தின் (Bill 104) மூன்றாவது வாசிப்பின் போது, கனடா ஒன்றாரியோ பாராளுமன்றத்தில் பாராளுமன்ற உறுப்பினர் அரிஸ் பாபிகியன் ஆற்றிய உரை. முாகாணப் பாராளுமன்ற உறுப்பினர் பாபிகியன் அவர்கள் ஆர்மேனியன் நாட்டைப் பிறப்பிடமாகக் கொண்டவரும், கனடாவில் தமிழ் மக்களுக்காக என்றும் குரல் கொடுப்பவர் என்பதும், அவர் அரசியலுக்குள் நுழைவதற்கு முன்னர் கனடாவின் மத்திய அரசின் கீழ் உள்ள குடியுரிமை அமைச்சின் அகதிகள் விசாரணை நீதி மன்றத்தின் முக்கிய நீதிபதியாக பணியாற்றி பல ஈழத்தமிழ் மக்களின் அகதிக்கோரிக்கையை நியாயமான முறையில் அணுகி அவற்றை ஏற்றுக் கொள்ளும் வகையில் சிபார்சு செய்தவர் என்பதும் இங்கு குறிப்பிடத்தக்கது.
42nd Parliament, 1st Session
Official Report of Debates (Hansard)
No. 259
May 6, 2021
Mr. Aris Babikian: My colleagues described the entire Tamil genocide in very graphic details. I’m going to focus on why it is important that this House recognizes the genocide and what is the relevancy of Bill 104 for this House, for the people of Ontario and for the people of Canada.
Madam Speaker, it is my honour to stand up in this august House to speak on an important issue dear to my heart. First of all, I would like to congratulate my colleague Vijay Thanigasalam on this important milestone in his family and in the lives of those in the Tamil community.
I’m so proud that this House is acknowledging the trauma and the persecution the Tamil community in Sri Lanka faced in 2009 and onwards. It is essential to call a spade a spade. What happened to the Tamil people was a genocide. It is also essential to stand up for the truth and bring justice to the victims, their families and the survivors.
Madam Speaker, we stand up here today to acknowledge the past, not to cast blame. It is important to address the Tamil genocide issue for two reasons. First, to bring closure and healing to the wounds of the past: Without healing and closure to the victims, individually and collectively, there can be no reconciliation. Furthermore, the systematic denial policy is the final stage of genocide, as renowned genocide scholar Gregory Stanton stated. In addition to the victim, the denial policy traumatizes and victimizes the future of generations of the victim nation.
As the grandson of a survivor and third generation of the Armenian genocide survivors, I live the trauma every time the perpetrator questions or denies my grandfather’s inhumane treatment, his survival story and the loss of entire generations of our family. Therefore, it is critical for us to send a message to the denialists that we will not bow down to their revisionist history and disgraceful spin.
The second reason, Madam Speaker, why we need to address this thorny issue head-on is because we owe it to humanity to learn from the mistakes of the past so that we will not repeat these atrocities again.
The 20th century is called the century of tears because over 60 million people were killed due to heinous acts of genocide. Regrettably, no society is immune from the scourge of genocide and crimes against humanity. You just need one firebrand individual to mobilize a society and turn one against each other, us versus them.
We have seen how Talaat Pasha masterminded the genocide of Armenians, Greeks, Pontians, Assyrians and Chaldeans in the Ottoman Empire. We have seen how Stalin caused the Ukrainian Holodomor. We have seen how Hitler initiated the Holocaust. We have seen how Pol Pot instigated the Cambodian genocide. We have seen how Paul Kagame triggered the Rwandan genocide. And so on, Madam Speaker. I can go on for the rest of the day.
Therefore, it is imperative to sensitize the future generations and educate them of the importance of peaceful coexistence and respect for our diverse makeup and to protect the vulnerable in our society. By doing so, we will be able to make the 21st century a better century and a more human century than the 20th century.
“Never again” should mean never again and be our compass to leave a better world for future generations. This should be our generation’s legacy.
Madam Speaker, I stand up here in solidarity with the Tamil people and for the importance of adopting this bill.
Hansard Transcript 2021-May-06 | Legislative Assembly of Ontario (ola.org)
42 வது ஒன்றாரியோ பாராளுமன்றம், 1 வது அமர்வு
விவாதங்களின் உத்தியோகபூர்வமான அறிக்கை (ஹன்சார்ட்)
எண் 259
மே 6, 2021
கௌரவ சபாநாயகர் அவர்களே!
எனது சகாக்கள் முழு தமிழ் இனப்படுகொலையையும் மிகவும் தெளிவாக படங்களுடன் இங்கு விபரித்தனர். ஒன்ராறியோ மக்களுக்கும் கனடா மக்களுக்கும் இந்த மன்றம் இனப்படுகொலையை அங்கீகரிப்பது ஏன் முக்கியம் என்பதையும், இந்த மன்றத்திற்கு மசோதா 104 தொடர்பிலான அம்சங்கள் என்ன என்பதையும் நான் விபரிக் விரும்புகிறேன்.
கௌரவ சபாநாயகர் அவர்களே! , இந்த சபையில் எனது மனதிற்கு பிடித்தமான ஒரு முக்கியமான விடயமாகப் பேச எழுந்து நிற்பது எனது பெருமை அளிக்கின்றது. முதலாவதாக, எனது பாராளுமன்ற சகாவான விஜய் தணிகாசலம், அவரது குடும்பம் மற்றும், தமிழ்ச் சமூகத்தில் உள்ளவர்களின் வாழ்க்கையிலும் மைல் கல்லாக விளங்கும் இந்த முக்கியமான விடயத்திற்காக அவரை வாழ்த்துகிறேன்.
2009 ஆம் ஆண்டிலும் அதற்குப் பிறகும் இலங்கையில் தமிழ் சமூகம் சந்தித்த அதிர்ச்சியையும் துன்புறுத்தலையும் இந்த மன்றம் ஏற்றுக் கொண்டிருப்பதில் நான் மிகவும் பெருமைப்படுகிறேன். ஒரு மண்வெட்டியை ஒரு மண்வெட்டி என்று அழைப்பது மிகவும் அவசியம். தமிழ் மக்களுக்கு என்ன நடந்தது என்றால் அது ஒரு இனப்படுகொலையே ஆகும். சத்தியத்திற்காக எழுந்து நின்று பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கும் அவர்களது குடும்பத்தினருக்கும் தப்பிப்பிழைத்தவர்களுக்கும் நீதி வழங்கக் கோருவதும் மிகவும் அவசியமானதாகும்.
கௌரவ சபாநாயகர அவர்களே!, கடந்த காலத்தை ஒப்புக்கொள்வதற்காகவே நாங்கள் இன்று இங்கே எழுந்து நிற்கிறோம் தவிர குற்றஞ்சாட்டுவதற்காக அல்ல. இரண்டு காரணங்களுக்காக தமிழ் இனப்படுகொலை என்னும் பிரச்சினைக்கு தீர்வு காண்பது முக்கியம். முதலாவதாக, கடந்த காலத்தில் ஏற்படுத்தப்பட்ட காயங்களை மூடுவது மற்றும் குணப்படுத்துவது:
பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு குணப்படுத்துதல் மற்றும் காயங்களை மூடுவது என்பது , தனித்தனியாகவும் கூட்டாகவும், நல்லிணக்கத்தை அடைய முடியாது. மேலும், புகழ்பெற்ற இனப்படுகொலை தொடர்பானஅறிஞர் கிரிகோரி ஸ்டாண்டன் அவர்கள் கூறியது போல, முறையான மறுப்புக் கொள்கையே, இனப்படுகொலையின் இறுதி கட்டமாகும்.
பாதிக்கப்பட்டவருக்கு கூடுதலாக, மறுப்பு கொள்கை பாதிக்கப்பட்ட தேசத்தின் அல்லது இனத்தின் தலைமுறைகளின் எதிர்காலத்தை அதிர்ச்சிக்குள்ளாக்கவும் பாதிக்கவும் செய்கிறது.
ஆர்மீனிய இனப்படுகொலையில் தப்பிப் பிழைத்த ஒருவரின் மூன்றாவது தலைமுறையின் பேரன் என்ற வகையில் குற்றவாளி என் தாத்தாவிற்கு நிகழ்ந்த மனிதாபிமானமற்ற சிகிச்சை, அவரது உயிர்வாழும் கதை மற்றும் எங்கள் குடும்பத்தின் முழு தலைமுறையினரின் இழப்பையும் கேள்விப்படுகின்றபோது அல்லது மறுக்கும்போது நான் அதிர்ச்சியை அனுபவிக்கிறேன். எனவே, மறுப்புவாதிகளுக்கு அவர்களின் திருத்தல்வாத வரலாறு மற்றும் அவமானகரமான சுழற்சிக்கு நாங்கள் தலைவணங்க மாட்டோம் என்று ஒரு செய்தியை அனுப்புவது மிகவும் முக்கியமானது.
இரண்டாவது காரணம், கௌரவ சபாநாயகர் அவர்களே! , இந்த முட்களைப் போன்ற பிரச்சினையை நாம் ஏன் நேருக்கு நேர் கவனிக்க வேண்டும் என்றால், கடந்த கால தவறுகளிலிருந்து கற்றுக்கொள்ள மனிதகுலத்திற்கு நாம் கடமைப்பட்டிருக்கிறோம், அத்துடன் இந்த கொடுமைகளை மீண்டும் மீண்டும் நாம் செய்யமலிருக்க வேண்டும்.
20 ஆம் நூற்றாண்டு கண்ணீரால் கரைந்த நூற்றாண்டு என்று அழைக்கப்படுகிறது, ஏனெனில் 60 மில்லியன் மக்கள் இனப்படுகொலை மற்றும் கொடூரமான செயல்களால் கொல்லப்பட்டனர். துரதிர்ஷ்டவசமாக, எந்தவொரு சமூகமும் இனப்படுகொலை மற்றும் மனிதகுலத்திற்கு எதிரான குற்றங்களிலிருந்து விடுபட்டிருக்கவில்லை. ஒரு சமுதாயத்தை அணிதிரட்டுவதற்கும் ஒருவருக்கொருவர் எதிராகத் திரும்புவதற்கும் உங்களுக்கு ஒரு மோசமான நெருப்பைப் போன்ற தனிநபர் இருப்பார், நாங்கள் அவர்களுக்கு எதிராக செயற்பட வேண்டும்.
ஒட்டோமான் பேரரசில் ஆர்மீனியர்கள், கிரேக்கர்கள், போண்டியர்கள், அசீரியர்கள் மற்றும் கல்தேயர்கள் ஆகியோரின் இனப்படுகொலையை தலாத் பாசா எவ்வாறு சூத்திரதாரி செய்தார் என்பதை நாங்கள் பார்த்தோம். ஸ்டாலின் உக்ரேனிய ஹோலோடோமரை எவ்வாறு ஏற்படுத்தினார் என்பதை நாங்கள் பார்த்தோம். ஹிட்லர் ஹோலோகாஸ்டை எவ்வாறு தொடங்கினார் என்பதை நாங்கள் பார்த்தோம். கம்போடிய இனப்படுகொலையை போல் பாட் எவ்வாறு தூண்டினார் என்பதை நாங்கள் பார்த்தோம். பால் ககாமே ருவாண்டாவின் இனப்படுகொலையை எவ்வாறு தூண்டினார் என்பதை நாங்கள் பார்த்தோம். மற்றும் பல, கௌரவ சபாநயாகர் அவர்களே, நான் இந்த தகவல்களை இன்றைய நாள் முழுவதும் சொல்ல முடியும்.
எனவே, வருங்கால சந்ததியினரை உணர்ந்து, அமைதியான சகவாழ்வு மற்றும் நமது மாறுபட்ட ஒப்பனைக்கு மரியாதை செலுத்துவதன் முக்கியத்துவத்தைப் பற்றியும், நமது சமூகத்தில் பாதிக்கப்படக்கூடியவர்களைப் பாதுகாப்பதும் அவர்களுக்கு அவசியம். அவ்வாறு செய்வதன் மூலம், 21 ஆம் நூற்றாண்டை 20 ஆம் நூற்றாண்டை விட சிறந்த நூற்றாண்டாகவும், மனித நூற்றாண்டாகவும் மாற்ற முடியும்.
“மீண்டும் ஒருபோதும்” என்பது மீண்டும் ஒருபோதும் என்ற அர்த்தத்தையே உடையது, எனவே, எதிர்கால தலைமுறையினருக்கு ஒரு சிறந்த உலகத்தை விட்டு வெளியேற எங்கள் திசைகாட்டி உதவிட வேண்டும். இது எங்கள் தலைமுறையின் மரபாகவும் இருக்க வேண்டும்.
கௌரவ சபாநாயகர் அவர்களே!, தமிழ் மக்களோடு ஒற்றுமையுடனும் செயற்படவும் இந்த மசோதாவை ஏற்றுக்கொள்வதற்கான முக்கியத்துவத்துக்காகவுமே நான் இங்கு நிற்கிறேன்.
அரிஸ் பாபிகியன்- மாகாணப் பாராளுமன்ற உறுப்பினர்-ஒன்றாரியோ
Hansard Transcript 2021-May-06 | Legislative Assembly of Ontario (ola.org)
