(ரொறென்ரோவிலிருந்து ஆர் என். லோகேந்திரலிங்கம்)
கனடாவின் பிறந்த தினமான நேற்று யூலை முதலாம் திகதி வழையாக தேசிய அளவிலும், மாகாண அளவிலும் மாநகராட்சி மன்றங்களின் அளவிலும் விமர்சையாகக் கொண்டாடப்படும் ஒரு விழாவாகும்.
இவற்றை விட கனடாவில் வாழும் பல்லின மக்கள் சார்ந்த மக்கள் சார்ந்த அமைப்புக்களும் கனடா தினத்தை சிறப்பாகக் கொண்டாடும் வகையில் மத்திய மற்றும் மாநில அரசுகள் நிதி உதவிகளை வழங்கும் வழக்கம் வருடாந்த பேணப்படும் ஒன்றாகும்.
மத்திய அரசாங்கம் சார்பில் வருடாந்தம் கொண்டாடப்பெறும் ‘கனடா தின’ விழாக்களில் பிரதம மந்திரி, மாகாண முதல்வர்கள் மற்றும் மத்திய மற்றும் மாகாண அமைச்சர்கள், பாராளுமன்ற உறுப்பினர்கள் என அனைவரும் மகிழ்ச்சியோ கலந்து கொண்டு சிறப்பிக்கும் ஒரு அரச வைபவமாகவே கொண்டாடப்படுவதுண்டு.
ஆனால், இந்த வருடத்தின் கனடா தினத்தை கொண்டாடி மகிழ்வதில் இங்குள்ள மூன்று வகையான அரசாங்கங்களுக்கோ அன்றி பல்லின மக்கள் சார்ந்த அமைப்புகளுக்கோ பெரும் ஆர்வத்தை தூண்டாமல் தலை குனிந்த நிலையில் குற்ற உணர்வுகளை மனதிற் தாங்கிய வண்ணம் கனடா தினத்தை எதிர்கொண்டது போன்ற காட்சிகளே நேற்று அதிகமாக இருந்தது.
நாடு முழுவதும் ஒரே மன நிலையோடு அரசியல் தலைவர்களும் பொது மக்களும், அமைப்புக்களும் இன்றைய நாளை கழித்தது போன்ற அனுபவத்தையே எமக்குத் தந்தது
ஆனால் இவ்வருடம் கனடா தினத்தன்று டொராண்டோவின் தெருக்களில் ஆயிரக்கணக்கானோர் தோடம்பழ நிற உடைகள் மற்றும் கருப்பு நிறம் கொண்ட உடைகள் ஆகியவற்றை அணிந்துகொண்டு ‘ஒவ்வொரு குழந்தையும் கவனிக்கப்பட வேண்டிய ஒன்றே” என்ற தலைப்பில் இடம்பெற்ற நடைப்பயணத்திலும் பங்கேற்றார்கள். இந்த அணிவகுப்பின் போது அனைவரும் ‘ஒவ்வொரு குழந்தையும் கவனிக்கப்பட வேண்டிய ஒன்றே” என்பதை கோசங்களாக உரத்து சொல்லிய வண்ணம் நடந்தார்கள்
கனடா தின கொண்டாட்டங்களுக்குப் பதிலாக 1ம் திகதி வியாழக்கிழமை, பல நகரங்களில் கனடா தின துக்கம் அனுஸ்டிக்கும் நிகழ்வுகளும் ஊர்வலங்களும் இடம் பெற்றுள்ளதை நாம் உணரக் கூடியதாக இருந்தது.
இதற்குக் காரணம் கனடிய மக்களில் அதிகமானவர்களுக்கு தெரிந்த ஒரு துன்பகரமான விடயமே என்பதை நாம் இங்கு பதிவு செய்கின்றபோது, எம் விரல்களில் சிறிதளவில் நடுக்கம் ஏற்படுவதை உணர்கின்றோம்.
அண்மைக்காலத்தில் கனடிய பாராளுமன்றத்திலும் மாகாணப் பாராளுமன்றங்களிலும் ஒரு முதன்மையான விடயமாக பேசப்படடும் அனுதாபதங்களைப் பகிர்ந்த வண்ணமும் உள்ளது விடயம், கனடாவின் பழங்குடி மக்கள் சார்ந்த குடும்பங்களைச் சேர்ந்த சிறு குழந்தைகள் மற்றும் சிறுவர் சிறுமியர்கள் ஆகியோருக்கு நேர்ந்த அவலம் நிறைந்த சம்பவங்களே ஆகும்.
இன்றிலிருந்து பல நூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்பாக, கனடாவின் அரசாங்கங்களாலும் அப்போது பதவியிலிருந்த ஆளுனர் நாயகங்களினாலும் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட ‘அங்கீகாரம் பெற்ற ஒரு அரசின் நடைமுறைகளில் ஒன்று’ என்ற வகையில் பழங்குடி மக்கள் சார்ந்த குடும்பங்களைச் சேர்ந்த சிறு குழந்தைகள் மற்றும் சிறுவர் சிறுமியர்கள் ஆகியோரை அவர்களின் குடும்பங்களிலிருந்து பிரித்து அவர்களை கிறிஸ்தவப் பாதிரிகளினால் நிர்வகிக்கப்பட்டு வந்த ‘வதிவிடப் பாடசாலைகளில்’ தங்க வைத்து கல்வி போதிப்பது போன்ற திட்டம் தொடரப்பட்டு வந்துள்ளது. எமக்கு கிடைத்த தகவல்களின் படி 1996ம் ஆண்டு வரையும் கனடாவின் அரசாங்கங்களுக்கும் ஆசிஎம்பி என்னும் கனடாவின் மத்திய அரசு சார்ந்த தேசிய காவல் துறைக்கம் நன்கு அறியப்பட்ட முறையிலேயே இந்த திட்டம் தொடரப்பட்டு வந்ததாகவும், அதன் காரணமாக பிள்ளைகள் சார்ந்த குடும்பங்கள் தங்கள் பிள்ளைச் செல்வங்களை பிரிந்த பின்னர் அவர்களுக்கு என்ன நடந்தது என்பதை அறிய முடியாதவர்களாகவும் இருந்துள்ளார்கள் என்பதும் இங்கு முக்கியமான ஒரு விடயமாகும்.
ஆனால் மிக அண்மையில் கனாடவின் பழங்குடியினர் சார்ந்த அமைப்புக்கள் பல ஒன்று சேர்ந்து நடத்திய தேடுதல்களின் விளைவாக இவ்வாறு தங்கள் இனம் சார்ந்த குடும்பங்களிலிருந்து பிரிக்கப்பட்டிருந்த குழந்தைகள் மற்றும் சிறுவர் சிறுமியர்கள் ஆகியோர் பலாத்காரமாக கொலை செய்யப்பட்டு வதிவிடப் பாடசாலைகளுக்கு அருகில் உள்ள இடங்களிலும் அந்த பாடசாலைகளுக்கு தொடர்புடைய தேவாலயங்களின் வளாகங்களிலும் புதைக்கப்பட்டிருந்ததை கண்டு பிடித்தனர். அங்கு அவர்கள் கண்டது, எத்தனையோ ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் தங்கள் இன குழந்தைகள் மற்றும் சிறுவர் சிறுமியர்கள் ஆகியோரின் உடல் எச்சங்கள் மற்றும் எலும்புக் கூடுகளும் ஆகும்.
இவ்வாறு அந்த வதிவிடப் பாடசாலைகளின் நிர்வாகத்தில் தொடர்புடைய கிறிஸ்த்தவப் பாதிரிகள் கொலை செய்யும் அளவிற்கு சென்றதற்கு, கனடிய அரசின் அங்கீகாரமும் அறிதலும் ஓரளவிற்கு இருந்தது என்றே சொல்லப்படுகின்றது.
கனடாவின் பழங்குடியினர் என்ற இனத்தின் கலை கலாச்சாரப் பண்பாட்டுக் கோலங்களை அழித்து கடனாவில் பழங்குடியினர் என்ற இனக் குழுமத்தை முற்றாக அழிக்கும் ஒரு நோக்கமும் இந்த பாதகமான செயல்களுக்குப் பின்னால் இருந்தது என்றும் கூறப்படுகின்றது.
இவ்வாறு தங்கள் இனக் குழுமத்தைச் சேர்ந்த ஆயிரக்கணக்கான இளம் வயதினரை கனடாவின் பல மாகாணங்களில் அரசாங்கத்தினதும் மத்திய காவல்துறையினரின் ஆதரவோடும் அவர்கள் குடும்பங்களிலிருந்து பிரித்து, அவர்களை துன்புறுத்தியும் பாலியல் வன்முறைகளுக்கு உள்ளாக்கியும் கொலை செய்தும் அரங்கேற்றிய கொடுமைகளுக்காகவே, இவ்வருடம், கனடாவின் பழங்குடியினர் மாத்திரமல்ல, அரசியல் தலைவர்களும் சமூக அமைப்புக்களும் ‘கனடா தினத்தை’ கொண்டாட முன்வரவில்லை
நேற்று வியாழக்கிழமையன்று கனடா தின கொண்டாட்டங்களுக்குப் பதிலாக கொல்லப்பட்டு புதைக்கப்பட்ட இளம் வயதினரின் குடும்பங்களுக்காகவும் இந்த பாதகச் செயல்களிலிருந்து தப்பிப்பிழைத்தவர்களுக்கு ஆதரவளிப்பதற்காகவும், கனடா முழுவதும் உள்ள ‘வதிவிடப் பாடசாலைகளில் கிறிஸ்தவப் பாதிரிகளினால் உயிர்ச் சேதம் செய்யப்பட்ட 2,000 க்கும் மேற்பட்ட பழங்குடி குழந்தைகளின் நினைவாக பல நகரங்களில் மக்கள் கூடி அணிவகுக்கள் இடம்பெற்றன
ரொறன்ரோ மாநகரில் அமைந்துள்ள டொராண்டோ மாநகர சபைத்திடலில் இந்த அணிவகுப்பில் கனடாவின் பழங்குடிகள் இனம் சார்ந்த மக்களும் பல்லின மக்களும் ஒன்றாகக் கூடி இந்த ஊர்வலத்திற்கு வலுச் சேர்த்தனர்.
பழங்குடி மக்களும் அவர்களின் நண்பர்களும் ஒன்றிணைந்ததால் டிரம்ஸ், மற்றும் பழங்குடியினர் சார்ந்த கலாச்சார நிகழ்வுகளும் நடனங்களும் இந்த அணிவகுப்பில் இடம்பெற்றன
நேற்றைய தினம் இந்த கட்டுரையை எழுதவென ஆர்வத்துடன் கணணியின் முன்பாக குந்திய வேளையில் இதயம் படபடத்தது. கண்களிலிருந்து எப்போது வெளியேறும் என்று காத்திருக்கும் கண்ணீரையும் ‘கொஞ்சம் காத்திரு’ என்று சொல்லிவிட்டு இந்த பந்திகளை எழுதிக் குவிக்கவென ஒரு ஆர்வம், ஆவேசம் என்று கூடச் சொல்லலாம்.
கனடாவில் யூலை 1ம் திகதி பிறந்தது ஆனால் கனடாவின் பிறந்த தினத்தை கொண்டாடும் மனநிலை பலருக்கு இருக்கவில்லை. யூலை மாதம் என்பது ஈழத்தமிழர்களுக்கும் ஒரு கொடிய நாள் என்று முத்திரை குத்தப்பட்ட ஒரு மாதம். யூலைப் படுகொலைகளை இலங்கை அரசும் இலங்கை இராணுவமும் தமிழ் மக்களுக்கு பரிசளித்த மாதமிது.
கனடாவில் யூலை முதல் நாள் கனடாவின் பிறந்த நாளை இந்த அற்புதமான தேசத்து மக்கள் ஒவ்வொரு வருடமும் கொண்டாடி வருவது ஒரு பாரம்பரிய வழக்கமாகக் கொள்ளப்பட்டு வருகின்றது. ஆனால் இந்த வருடத்தின் யூலை முதலாம் திகதியானது கனடாவின் பிரதமர்கள் மட்டுமல்ல, கனடாவின் ஆளுனர் நாயகம் என்ற பதவியை வகித்த பல பிரமுகர்களுக்கும் ஒரு ‘கரி’ நாளாக மாறிவிட்டது என்றே கூற வேண்டும்.
இவ்வருடத்தில் என்ன நடந்திருக்கின்றது என்பதை கனடாவில் வாழும் எம்மவர்களுக்கு சொல்லித்தான் தெரிய வேண்டும் அல்ல.
ஆனால் தற்போது தலை குனிந்து நிற்கின்றது கனடிய தேசம். கனடாவின் சிறந்த பிரதமர் என்ற நற்பெயரைப் பெற்ற பியர் ட்ருடோ அவர்களின் புதல்வர் தற்போதைய கனடாவின் பிரதமராக பிரகாசிக்கின்ற ஜஸ்டின் ட்ருடோ கூட “இவ்வருடத்தின் ‘கனடா தினத்தில்’ கனடிய தேசம் எங்கும் தேசியக் கொடிகள் அரைக் கம்பத்தில் பறக்க வேண்டும்” என்ற வேண்டுகோளை விடுத்துள்ளதை நினைத்துப் பார்த்தோம்
இப்போது குறிக்கப்படாத 2,000 க்கும் மேற்பட்ட வதிவிடப் பாடசாலைகளின் மாணவர்களின் கல்லறைகள் மற்றும் உடல் எச்சங்கள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளது பல கனேடியர்கள் மற்றும் கனடாவின் முன்னாள் கவர்னர்கள் ஜெனரல் தங்கள் பதவிக் காலத்தில் என்ன செய்துகொண்டு இருந்தார்கள் என்பதே தற்போதைய கேள்விகளாக உள்ளன என்கிறார்கள் பழங்குடி இன மக்கள் சார்ந்த பிரதான அமைப்புக்கள்.
இதேவேளை கடனாவின் பிரதமர் ஜஸ்டின் ட்ரூடோ அவர்கள் இந்த வாரம் கனடாவின் புதிய கவர்னர் ஜெனரலாக (ஆளுனர் நாயகம் பதவிக்கு)- ஒரு பழங்குடி சார்ந்த தகுதி வாய்ந்த ஒருவரை அறிவிப்பார் என்று எதிர்பார்க்கப்பட்டது, ஆனால் அடுத்த வாரம் இந்த அறிவிப்பு வரலாம் என்று எதிர்பார்க்கப்படுகின்றது அதற்கு அதிக வாய்ப்புள்ளது.
கனடாவின் காலனித்துவ வரலாற்றின் உண்மையையும், பழங்குடிகளான கனேடியர்களுக்கு அது அளித்த வாக்குறுதிகள் மறுக்கப்பட்டதையும் இறுதியாக ஒப்புக் கொள்ளுமாறு அனைத்து கனேடியர்களிடமும் வருத்தம், கோபம், விரக்தி ஆகியன அடங்கிய ஒரு வேண்டுகோளை விடுக்க வேண்டும். மேலும், நாங்கள் ஒரு நாடாக இந்த கொடுமைகளுக்காக பொறுப்பேற்கப் போகிறோம் என்றால், அதற்கு நாம் என்ன பொறுப்பு என்பதை நாம் அறிந்து கொள்ள வேண்டும்,” இவ்வாறு தெரிவித்துள்ளார் கனடாவின் 26 வது கவர்னர் ஜெனரலாக பணியாற்றியவரும் ஹாங்காங்கில் பிறந்தவரும் ஒரு அகதியாக கனடாவிற்கு வந்தவரும் அட்ரியன் கிளார்க்சன் அவர்கள். இவர் பதவி வகித்த 1999-2005 காலப்பகுதியில் இவ்வாறான கொடுமைகள் குறைந்திருந்தன என்றும் இவர் தெரிவித்துள்ளார்”
அவர் மேலும் கூறுகையில்“ பழங்குடியினரின் இளைய தலைமுறையினர் கொல்லப்பட்டு புதைக்கப்பட்டது 20,000 30,000 இறப்புகள் என்றால், அதற்கான பொறுப்பை நாம் ஏற்க வேண்டும். நாங்கள் அவ்வாறு செய்யாவிட்டால், ஒரு ஆரோக்கியமான தேசமாக கனடாவை நாம் பின்பற்ற முடியாது, அல்லது நம்மை நாம் ஒவ்வொருவரும் நேருக்கு நேர் எம் முகங்களைப் பார்க்க முடியாது அதற்குப் பதிலாக தலை குனிந்தே இருக்க வேண்டும் என்று நான் நினைக்கின்றேன்” என்றார்
