எந்தையும் தாயும் மகிழ்ந்து குலாவிய
இன்பத் திருநாட்டை….
பிந்திய பகைவர் பேயினும் கொடியவர்
திருடிய செயல் கண்டு….
சிந்திய இரத்தம் பாய்ந்தது மண்ணில்
சீறி எழுத்தனர் சினத்துடன் புலிகள்!
வந்திடும் பகைவனை வாளினைக் கொண்டு
வேருடன் அழித்தனர்!
மந்திரம் சொல்லி மாய்த்தது போன்று
வஞ்சகப் பேய்களின் வாலினை வெட்டினர்!
சுதந்திரம் என்ன? சுக்கா! மிளகா!
பந்தினைப் போன்று சுழன்றனர் எங்கள் சந்ததி மைந்தர்!
சந்தனம் பூசும் சடங்கு மறந்தனர்.
சாதிமல்லிகை வாசம் துறந்தனர்.
வேந்தணல் குளித்து மாய்;ந்தனர் அல்லர்
சுதந்திரச் சுவாலையின் சூரியப் பூக்களாய்
மலர்ந்தனர் மண்ணில்!
இங்கிவரர் விதைத்தது சுதந்திர விதைகள்
பொங்குதே உள்ளம் தம்பிகள் செய்த
தியாகம் கண்டு!
மங்குமா எங்கள் மானம் வீரம்ரூபவ்
சங்கே முழங்கு! தமிழே முழங்கு!
சிந்திய இரத்தத் துளிகளின் மண்ணை
சிவசிவ எனவே நெற்றியில் பூசு!
கத்தும் கடலின் பேரலையொலியுடன்
செத்தும் வாழும் மாவீரர் தியாகம்!
– வீணைமந்தன்.
