பொங்கலுக்கு முன்தினம்,
‘சிரியடா தம்பி சிரி!
குரோனாவையும் ஒமிக்கிரானையும்
விரட்டிவிட்டேன் என்று!
எக்காளமிட்டுச் சிரியடா தம்பி சிரி
அடிக்கரும்பை கடித்துக் குதப்பும்
இளங்காளையை நோக்கிக் கூறுகிறாள்
அந்தக் குலவிளக்கு!
கொழுநனோ…..
உடைத்தெடுத்த தேங்காயின் வெண்மை
எப்படி ஒட்டிற்று…?
என் பைங்கிளியின் பல் வரிசையில் எனக்
கண்ணாளன் அவள் முகத்தை
வியந்து நோக்க….
கட்டான முத்தழகி அருகில் வந்தாள்,
காதருகே கிசுகிசுத்து அத்தான் என்றாள்!
மோதி வந்த தென்றலிலே விலகியது மாராப்பு!
மாதுளை உதடுகளால் தந்திட்டாள் முத்தமழை!
விடிந்தது இரவு….!
கங்குலிலே துயில் நீங்கி
கங்கையிலே நீராடி
மங்கையவள் பொன்மேனி
மணக்கோலம் தாங்கி வர,
மார்பகத்தில் தாலி கொஞ்ச,
மான் விழியாள் மணிக்கரதாதல்
மண்மகளின் மேனியிலே
வண்ணநிறக் கோலமிட
செந்திறக் கதிரவனும்
சிரித்த முகம் காட்டி நின்றான்!
பொங்கற் புதுநாள்; தமிழர் திருநாள்
எங்ஙனமோ ஓர் விழாக்கோல்ம்
நாடெங்கும் நேற்றுவரை வந்த சங்கடம்
ஓய்வு எடுத்துக் கொள்கிறது!
எங்கிருந்தோ ஓர் மகிழ்ச்சி!
இல்லம் வந்து இதயம் புகுந்து
தமிழரை பொலிவுள்ள
பேசும் பொற் சித்திரமாக்கி விடுகிறது!
புத்தாடை! பாற்பொங்கல்! புன்னகை!
மழலை கொஞ்சும் மொழி! கனிவு!
மகிழ்ச்சி! தாய்மையின் அழகொளி!
குடும்ப பாசம்! விழாக் கோலம்!
அட்டியின்றி அரும்பும் மலர்களின்
பட்டியல் சுடறின் விரியும்!
வறுமை ஒழிந்து விடுவதில்லை,
அன்று தலைகாட்ட மறுக்கிறது!
விசாரத்திலிருந்தும் மக்கள் விடுபடுவதில்லை
அன்று ஓய்வு எடுத்துக் கொள்கிறது!
உருமாறும் குரோனாக்கள்
உருக்குலைந்து சாம்பலாக,
சிறுபிறையின் நுதலுடையாள்
செங்கரத்தால் தீ மூட்டி
தீயவற்றைப் பொசுக்கிவிட்டு
மண்ணில் நெல் விளைத்த
மாந்தர் தம் உழைப்பதனை
பொங்கலோ பொங்க லென்று
பூரித்துப் பாடுகையில்….
மஞ்சள் இலை செவ்விளநீர்
மணம் வீசும் மலர்க்கொத்து
மா – பலா – வாழையுடன்
கற்கண்டு – கரும்பு – கருணை நிறைப் பசும்பால்
புதுப்பானை – புத்தரிசி
புதுப்பயறு – புதுவெல்லம்
புத்தாடை அணிந்து
பூவிழியால் புன்னகை
எல்லாமே புதிதிங்கே!
எங்களில் பலருக்குப்
பொங்கலின் தத்துவம்
புரியாமல் போனதேனோ!
பழமையை விரட்டிவிடு!
புதிய சிந்தனைக்குப் புதுப்பாதை
அமைத்துவிடும் பொங்கல் விழா இது!
புதுமையின் பிறப்பிடம்!
உழைப்பவன், உழுபவன்
சிந்திடும் வியர்வையில்
முளைக்கின்ற பயிரிது! முற்றிய கதிரிது!
வீளை நிலத்தில் களை அகற்றிக் காத்திடும் உழவரிவர்
கவலைகள் அகலட்டும், கடுந்துயர் நீங்கட்டும்!
கதிரவன் ஒளிபட்டு காரிருள் மறையட்டும்!
பூவினும் மெல்லிய பூவிரலாலே
‘காவினில்’ பறித்த மலர்களைத் தொடுத்து
நாவினில் இனித்திடும் தமிழ்மொழி உரைத்து
ஆவியில் கலந்த மன்னவன் திருமுகம் நோக்கி
பாயினில் வந்து அமர்க! என விழியாலே ஜாடை காட்டி
அத்தான் என்றாள் சித்திரப்பாவை!
முதல் தலைப்பொங்கல் அமுது எடுத்து
குமரி வாழையின் குருத்தில் விரித்து
தண்ணீர தெளித்து கையால் தடவி
முத்தென துளிகள் முகத்திடை உதிர
சக்கரைப் பொங்கல் உண்ணுக என்றாள்!
அன்பும் அறனும் எங்கும் பொங்குக!
கல்வியின் பயன் பெற கற்றவர் பொங்குக!
சூதும் வாதும் சூழ்ச்சியும் அழியட்டும்!
ஒற்றுமை பொங்கி ஓருருக்கொண்டு
ஒன்றே உலகமென ஓங்குக பொங்கல்!
பாசம் நேசம் பற்றுக் கொண்டு
பசியும் பிணியும் பறந்திடச் செய்து
பார் சிறக்கப் பொங்குக பொங்கல்!
சித்திரைப் பொங்கலில் மீண்டும் எழுதுவேன்….!
– வீணைமைந்தன்
