அடுத்த செவ்வாய்க்கிழமை  நடக்கவிருக்கும் ஒரு சந்திப்பு ? | யாழ்ப்பாணத்திலிருந்து நிலாந்தன் எழுதுகிறார்

ஏற்கனவே ஒருங்கிணைப்பில் உள்ள தமிழ்தேசிய நிலைப்பாட்டைக் கொண்ட ஐந்துக்கும் குறையாத கட்சிகள் அடுத்த செவ்வாய் -இரண்டாம்  திகதி கூடிப் பேசவிருக்கின்றன. விக்னேஸ்வரனின் தமிழ்மக்கள் தேசியக் கூட்டணி ;ஈபிஆர்எல்எப்; டெலோ;புளட் இவற்றோடு ஸ்ரீகாந்தா தலைமையிலான கட்சி ஆகிய ஐந்து கட்சிகளுமே அவ்வாறு கூடிக்கதைக்க இருக்கின்றன. இச்சந்திப்பில் தமிழரசுக்கட்சி கலந்து கொள்ளுமா என்பதனை உறுதிப்படுத்த முடியவில்லை. இது தொடர்பாக கடந்த 23ஆம் திகதி நடந்த சந்திப்பில் மாவை சேனாதிராசா கலந்து கொள்ளவில்லை. அவருடைய உடல் நிலையைக்  காரணம்காட்டி அவர் கலந்து கொள்ளவில்லை என்ற போதிலும் இம்முயற்சிக்கு அவர் எதிர்ப்புக் காட்ட மாட்டார் என்று எதிர்பார்க்கப்படுகிறது. இச்சந்திப்புக்கு கூட்டமைப்பின் தலைவராகிய சம்பந்தரின் ஆதரவு உண்டா என்பதையும் இக்கட்டுரை எழுதப்படும் நாள்வரையிலும் உறுதிப்படுத்த முடியவில்லை. மேலும் தமிழ் தேசிய மக்கள் முன்னணி இச்சந்திப்பில் கலந்து கொள்வதற்கான வாய்ப்புகள் இல்லை என்று தெரிகிறது.இதுதொடர்பாக முன்பு நடந்த சந்திப்புகளில் அக்கட்சி பங்கு பற்றவில்லை.அதனால் அக்கட்சிக்கு நடக்கவிருக்கும் சந்திப்பிற்கு அழைப்பு விடுக்கப்படவில்லை என்றும் தெரிகிறது.

இச்சந்திப்பு ஏற்கெனவே டெலோ இயக்கத்தால் முன்னெடுக்கப்பட்டுவரும் ஒருங்கிணைப்பு முயற்சிகளின் அடுத்தகட்டம் ஆகும். இச்சந்திப்பில் ஒரு முக்கியமான விஷயத்தைக் குறித்து கட்சிகள் ஒரு பொது உடன்பாட்டுக்கு வர இருப்பதாக தகவல்கள் தெரிவிக்கின்றன. இனப்பிரச்சினைக்கான தீர்வை பெறும் நோக்கத்தோடு ஒரு பேச்சுவார்த்தையைத் தொடங்குவது என்று சொன்னால் அந்த பேச்சுவார்த்தைக்கான நல்லெண்ணச் சூழலை தோற்றுவிக்கும் விதத்தில் 13ஆவது திருத்தத்தை முழுமையாக அமல்படுத்த வேண்டும் என்ற கோரிக்கையை மேற்படி கட்சிகள் இந்தியாவை நோக்கி முன்வைக்க இருப்பதாக அறிய முடிகிறது,

கடந்த 12 ஆண்டுகளாக இந்தியா தமிழ்த் தரப்பிடமிருந்து அவ்வாறான ஒரு கோரிக்கை ஒற்றுமையாக முன்வைக்கப்பட வேண்டும் என்று எதிர்பார்ப்பதாக அறியமுடிகிறது. அண்மையில் நாட்டுக்கு விஜயம் செய்த இந்திய வெளியுறவுச் செயலர் அது தொடர்பில் கருத்து தெரிவித்துள்ளார். பல மாதங்களுக்கு முன்பு இலங்கைக்கு விஜயம் செய்த இந்திய வெளியுறவு அமைச்சரும் அவ்வாறு கேட்டிருக்கிறார்.அதாவது 13ஐ முழுமையாக அமல்படுத்த வேண்டும் என்ற கோரிக்கையை தமிழ்த்தரப்பு ஒரே குரலில் முன்வைக்க வேண்டும் என்று இந்தியா எதிர்பார்ப்பதாக தெரிகிறது. கடந்த 12 ஆண்டுகளாக இனப்பிரச்சினைக்கு அதுதான் தீர்வு என்று இந்தியா வலியுறுத்தி வருகிறது குறிப்பாக அண்மை ஆண்டுகளில் ஐநா தீர்மானத்திற்குள் இந்தியா அதனை உட்செலுத்தியிருக்கிறது.

13வது திருத்தம் எனப்படுவது இந்திய-இலங்கை உடன்படிக்கையின் விளைவு. இந்திய-இலங்கை உடன்படிக்கை எனப்படுவது இனப்பிரச்சனையை தீர்ப்பதற்கு  எழுதப்பட்டது என்று கூறப்பட்டாலும் அதில் தமிழ்மக்கள் ஒரு தரப்பாக கையெழுத்திடவில்லை. எனவே இந்தியாதான் தமிழ் மக்கள் சார்பாக அதில் கையெழுத்திட்டது என்று எடுத்துக்கொள்ளலாம். அப்படி பார்த்தால் 13வது திருத்தத்தை

முழுமையாக அமல்படுத்துவதில் இந்தியாவுக்கு ஒரு கூட்டுப்பொறுப்பு உண்டு. ஆனால் கடந்த 34 ஆண்டுகளாக இந்தியா அக்கூட்டுப் பொறுப்பை ஏன் நிறைவேற்றவில்லை? புலிகள் இயக்கத்தை ஒரு காரணமாக கூறினால் 2009 க்கு பின்னரான கடந்த 12 ஆண்டுகளாக அதைச் செய்வதில் இந்தியாவுக்கு யார் தடையாக இருக்கிறார்கள்? ஆயின், இதுவரையிலும் தான் நிறைவேற்றாத ஒரு பொறுப்பை இந்தியா புதுப்பிப்பதற்கு விரும்புகிறதா?அதனால்தான் அப்படி ஒரு கோரிக்கை தமிழ் தரப்பிலிருந்து ஒரே குரலில் முன்வைக்கப்பட வேண்டும் என்று எதிர்பார்க்கின்றதா?

எனினும் 13வது திருத்தம் தொடர்பில் தமிழ் மக்கள் மத்தியில் ஒருமித்த நிலைப்பாடு இல்லை. கடந்த 12 ஆண்டுகளில் குறிப்பாக கிடடததட்ட 10 ஆண்டு காலத்துக்கு தமிழ் மக்களின் ஏக பிரதிநிதிகள் போலக் காட்சியளித்த கூட்டமைப்பு 13ஆவது திருத்தத்தை முழுமையாக அமல்படுத்த வேண்டும் என்ற கோரிக்கையை அழுத்தமாக முன்வைத்திருக்கவில்லை. கூட்டமைப்பின் தலைவரான சம்பந்தர் ஒருமுறை டெலோ இயக்கம் அது தொடர்பாக பேசிய பொழுது 13ஆவது திருத்தத்தை நான் தும்புத்தடியாலும் தொட்டுப்பார்க்க மாட்டேன் என்று கூறியதாக ஒரு தகவல் உண்டு. தவிர சம்பந்தர் கடந்த 12 ஆண்டுகளில் இனப்பிரச்சினைக்கான தீர்வு பொறுத்து இரண்டு முயற்சிகளில் ஈடுபட்டார். முதலாவது முயற்சி மகிந்த ராஜபக்சவின் காலத்தில். அதில் 13 பிளஸ் என்று மஹிந்த கூறியதை நம்பி அவர் பேச்சுவார்த்தைகளில் ஈடுபட்டார். ஆனால் முடிவில் அவை காலத்தைக் கடத்தும் உத்திகளே என்று தெரியவந்தது. அதன்பின் 2015தொடங்கம் 2018இன் இறுதிவரையிலும் ரணில் விக்கிரமசிங்கவின் காலத்தில் ஒரு புதிய யாப்பை உருவாக்கும் முயற்சியில் சம்பந்தர் அரசாங்கத்தோடு இணைந்து செயற்பட்டார்.இதற்கு முன் உருவாக்கப்பட்ட எந்த ஒரு யாப்பும் தமிழ் மக்களின் பங்களிப்போடு உருவாக்கப்படவில்லை என்றும் தமிழ் மக்களின் பங்களிப்போடு முன்னெடுக்கப்படும் முதலாவது யாப்புருவாக்க முயற்சி இதுவென்றும் சம்பந்தர் கூறி வந்தார்.

இது விடயத்தில் கூட்டமைப்பு அத்தீர்வைக் குறித்து இந்தியாவோடு உரையாடவில்லை என்ற ஒரு குற்றச்சாட்டு இந்தியத் தரப்பில் உண்டு. தனது தனிப்பட்ட மருத்துவ தேவைகளுக்காக இந்தியாவுக்கு சென்று வரும் சம்பந்தர் தீர்வு முயற்சிகள் தொடர்பில் இந்தியாவோடு கலந்தாலோசிக்கவில்லை என்று தெரிகிறது. இதுவிடயத்தில் சம்பந்தர் தன்னைப் புறக்கணித்திருப்பதாக இந்தியா கருதுவதாகத் தெரிகிறது.ரணில் விக்கிரமசிங்கவின் ஆட்சி தோற்கடிக்கப்பட்ட பின்னர் கொழும்பிலுள்ள இந்தியத் தூதுவரை கூட்டமைப்பினர் சந்தித்தபோது தூதுவர் தனது அதிருப்தியை கூட்டமைப்பிடம் தெரிவித்ததாகவும் ஒரு தகவல் கொழும்பு பத்திரிகைகளில் வெளிவந்தது.

தமிழ் தேசிய மக்கள் முன்னணி 13ஆவது திருத்தத்தை ஒரு தொடக்கமாகவேனும் ஏற்றுக்கொள்ள மறுக்கிறது. விக்னேஸ்வரனின் தமிழ்த் தேசிய மக்கள் கூட்டணியும் அதன் தோழமைக் கட்சிகளும் அதை ஒரு தொடக்கமாக ஏற்றுக்கொள்கின்றன. கடந்த ஜனவரி மாதம் ஐநாவுக்கு கடிதம் எழுதியபோது இரண்டாவது கடிதத்தை அனுப்ப கூட்டமைப்பு பின்னடித்தது. எனினும் ஏனைய இரண்டு கட்சிகளையும் இணைத்து ஒரு கடிதத்தை எழுத சிவில் சமூக செயற்பாட்டாளர்கள் முயற்சித்தார்கள். ஆனால் 13வது திருத்தம் தொடர்பில் இரண்டு கட்சிகளும் ஒரு பொதுமுடிவுக்கு வரமுடியவில்லை.அதனால்தான் அக்கடிதத்தை அனுப்ப முடியவில்லை.

தமிழ்ப்பப்பில் மேற்படி கட்சிகளைத் தவிர தமிழ்தேசிய நிலைப்பாட்டை கொண்டிராத அதேசமயம் அரசாங்கத்தோடு பங்காளிகளாகச்  செயற்படும் கட்சிகளான ஈபிடிபி,பிள்ளையானின் கட்சி போன்றன 13ஆவது திருத்தத்தை கொள்கையளவில் ஏற்றுக் கொள்வதாக தெரிகிறது. ஆனால் அதை முழுமையாக அமல்படுத்த வேண்டும் என்ற கோரிக்கை அக்கட்சிகள் மத்தியில் இருந்து வலிமையாக வரவில்லை.13வது திருத்தத்தை முழுமையாக அமுல்படுத்த தவறிய அரசாங்கங்களோடுதான் மேற்படி கட்சிகள் தொடர்ச்சியாக இணைந்து வேலை வேலை செய்து வருகின்றன.

எனவே தொகுத்துப் பார்த்தால் தமிழ்ப்பரப்பில் 13ஆவது திருத்தத்தை ஏதோ ஒரு விகிதமளவுக்கு ஏற்றுக் கொள்ளும் தரப்பினரின் எண்ணிக்கைதான் அதிகமாக உள்ளது. இதில் கொழும்பு மைய அரசியலை முன்னெடுக்கும் மனோ கணேசனின் முற்போக்குக் கூட்டணியும் 13ஆவது திருத்தத்தை எதிர்க்கவில்லை என்று தெரிகிறது. வரும் செவ்வாய்க்கிழமை முடிவெடுக்கும்பொழுது மனோ கணேசனையும் இணைத்துக் கொள்ளலாம் என்று மேற்படி கட்சிகள் சிந்திப்பதாக தெரிகிறது. இக்கோரிக்கைக் சம்பந்தரும் தமிழரசுக் கட்சியும் சம்மதித்தால் அது ஒரு பலமான கோரிக்கையாக அமையக்கூடும். இல்லையென்றால் அக்கோரிக்கைக்கு அதிகம் பலம் இருக்காது. அடுத்த வாரம் ஜனாதிபதி ஸ்கொட்லாந்து போகிறார். காலநிலை மாற்றம்  தொடர்பான மாநாட்டில் அவர் பங்குபற்றவிருக்கிறார். அதே மாநாட்டுக்கு இந்திய பிரதமரும் வர இருக்கிறார். இப்படி ஒரு தருணத்தில் மேற்படி கட்சிகள் இணைந்து அப்படி ஒரு கோரிக்கையை இந்தியாவை நோக்கி முன் வைக்க முயல்கின்றன.

அது 13ஆவது திருத்தத்தை அமுல்படுத்துவது தொடர்பில் இந்தியாவுக்குள்ள கூட்டுப்பொறுப்பை உணர்த்தும் அதேசமயம் இது விடயத்தில் கடந்த 12 ஆண்டுகளாக இந்தியாவிடம் உள்ள ஒரு எதிர்பார்ப்பையும் பூர்த்தி செய்யும் நோக்கிலானது என்று மேற்படி கட்சி வட்டாரங்கள் தெரிவிக்கின்றன. அதன்மூலம் இந்தியாவானது இலங்கை இனப்பிரச்சினையில் மீண்டும் தலையிடுவதற்கான வாசல்கள் திறந்து விடப்படுமா? ஆனால் இந்தியா 13ஆவது திருத்தத்தை முழுமையாக அமல்படுத்துவது என்ற நிலைப்பாட்டை இனப்பிரச்சினைக்கான ஒரு தீர்வாகவே வலியுறுத்துகிறது.அதேசமயம் மேற்படி காட்சிகள் அதை இறுதித் தீர்வுக்கான பேச்சுவார்த்தைக்குரிய  ஒரு முன் நிபந்தனையாக வைக்கப்போவதாக கூறுகின்றன. இந்த  இரண்டு நிலைப்பாடுகளும் வேறு வேறானவை. கொழும்பின் மீது புதுடில்லி அழுத்தங்களைப் பிரயோகிக்கும் ஒரு நிலையை உருவாக்குவதே மேற்படி கோரிக்கையின் உள்நோக்கம் என்று மேற்படி கட்சி வட்டாரங்கள் தெரிவிக்கின்றன.

அரசாங்கம் ஒரு மாகாண சபைத் தேர்தலை வைக்கலாம் என்ற ஊகங்கள் அதிகரித்து வருகின்றன.அதேசமயம் ஒரு புதிய யாப்புக்கான வரைபை விவாதத்துக்கு விடலாம் என்றும் ஊகிக்கப்படுகிறது. தென்னிலங்கையில் தற்போது நிலவும் சமூகப்  பொருளாதார நெருக்கடிகளைக் கருதிக்கூறின்,மாகாண சபை தேர்தலை நடாத்துவது என்பது அரசாங்கத்தை பொறுத்தவரை ஒரு விஷப்பரீட்சை. அதனை அரசாங்கம் விரும்பாது.சில சமயம் வடக்கு கிழக்கிற்கு ஒரு தேர்தலை நடத்தலாம் என்ற ஊகங்கள் உண்டு. ஆனால் அது வடக்கு- கிழக்கிற்கு என்று தனித்துவமான பிரச்சினைகள் இருப்பதையும் அங்கே ஒரு அதிகார கட்டமைப்பு தேவை என்பதையும் உத்தியோகபூர்வமாக ஏற்றுக் கொண்டதாக அமைந்து விடும். இதுவும் அரசாங்கத்திற்கு பிரச்சினைதான். எனவே மாகாணசபைத் தேர்தலை நடத்தப்போவதாகவும் ஒரு புதிய யாப்பை கொண்டு வரப் போவதாகவும் அரசாங்கம் கூறி வருவதெல்லாம் காலத்தை கடத்தும் உத்திகளே என்று ஊகிக்க இடமுண்டு.

எனினும் அரசாங்கத்தின் இந்த உத்திகளை எதிர்கொள்வதற்கு தமிழ் தரப்பு எதிர் உத்திகளை வகுக்க வேண்டிய ஒரு தேவை உண்டு. அவ்வாறான உத்திகள் அரசாங்கத்தை அம்பலப்படுத்தும் நோக்கிலானவைகளாக இருக்கவேண்டும். அந்த அடிப்படையில் சிந்தித்தால் மேற்படி கட்சிகளின் கோரிக்கை இந்திய இலங்கை அரசுகளை பொறுப்புக்கூற வைக்கும் நிர்ப்பந்தங்களை ஏற்படுத்துமா ? ஆனால் கொழும்பு துறைமுகத்தின் கிழக்கு முனையத்தைக் கேட்ட இந்தியாவுக்கு கிட்டத்தட்ட 20 மாத கால இழுபறிக்குப் பின் மேற்கு முனையத்தைத்தான் இலங்கை வழங்கியிருக்கிறது. தனக்கு விருப்பமான ஒரு துறைமுக முனையத்தை கேட்டுப்பெறும் விடயத்தில்கூட இந்தியா அழுத்தங்களை பிரயோகிக்க விரும்பவில்லையா?அல்லது அழுத்தங்களைப் பிரயோகிக்க முடியவில்லையா ?என்ற கேள்விக்கும் விடை தேட வேண்டும். அதுபோலவே 13வது திருத்தம் விடயத்திலும் இலங்கை அரசாங்கத்தின் மீது இந்தியா அழுத்தங்களை பிரயோகிக்கும் என்று எடுத்துக்கொள்வதற்கு கடந்த 34 ஆண்டு கால அனுபவம் உதவுவதாக இல்லை. எனவே கொழும்புக்கும் புதுடில்லிக்கும் இடையில் முரண்பாடுகளை உருவாக்குவது அல்லது கொழும்பின் மீது புதுடில்லியை அழுத்தம் பிரயோகிக்க வைப்பது போன்ற உத்திகளைப்பற்றிச் சிந்திக்கும் எவரும் அதற்குரிய அர்ப்பணிப்புக்களோடும் தொழில்சார் தயாரிப்புகளோடும் சிந்திக்கவும் செயற்படவும் வேண்டும்.